"On najzwyczajniej w świecie zrozumiał. Zrozumiał. Boże, gdyby oni częściej rozumieli, to życie byloby bajką"

„Czasami chyba lepiej, żeby marzenia pozostały tylko marzeniami, wtedy na zawsze pozostają piękne, nieskażone prozą życia. I nikt nam ich nie odbierze.” 

Zaskakującym torem podążył również wątek kryminalny. Nigdy nie przeszłoby mi przez myśl, że znaczącą rolę może odgrać krasnal. Ta niepozorna figurka stała się osiom wokół której rozgrywały się wszelakie wydarzenia. Również wątek romantyczny powinien zadowolić czytelnika. Choć niestety autorka nie uniknęła pewnej schematyczności - po raz kolejny mamy do czynnienia z dwoma bohaterami, którzy starają się o względy głównej postaci - byłam usatysfakcjonowana biegiem wydarzeń. Nie małą rolę odegrały w tym zresztą komenatrze alter ego Rusałki. To właśnie one sprawiły, że nawet najbardziej banalne zwroty nabierały odpowiedniego znaczenia i nie wzbudzały u czytelnika irytacji. 

Warto również napomknąć o okładce, którą przedstawia nam wydawnictwo. Rzadko zdarza się by była ona tak dobrze dobrana do fabuły historii.  Do gustu przypadło mi również zestawienie pastelowych kolorów z bardziej wyrazistymi barwami. Wszystko to sprawia, że na powieść pani Ewy Stec patrzy sie z niekłamaną przyjemnością.

Podsumowując, choć czytanie powieści pani Stec w małych odstępach czasowych może wywołać raczej negatywne odczucia, przy odpowiednim  dozowaniu staje sie prawdziwą przyjemnością. Rzadko zdarza się by polscy autorzy w tak fantastyczny sposób łączyli romans z kryminałem i sporą dozą humoru. "Romans z trupem w tle" idealnie nada się jako lektura na zimne i deszczowe wieczory. 

Za lekturę dziękuję wydawnictwu Otwarte

"Wegetarianin - to osobnik, który nie jada mięsa, ale za to bez skrupołów pożera warzywa" 

„Nie, piekło nie ma nic wspólnego z miejscem- piekło wiąże się z ludźmi. Może to ludzie są piekłem.”

"Ludzie tak bardzo krzywdzą się nawzajem. Mózg mi podpowiada, że muszą być źli. Ale serce nadal nie jest przekonane"

Mimo iż nie jestem zwolenniczką narracji pierwszoosobowej, muszę przyznać, że nie wyobrażam sobie by "Jutro" mogło zostać napisane w inny sposób. Ellie sprawdza się doskonale w roli narratorki. Jej zapiski w sposób ciekawy i niezwykle intrygujący ukazują nam nową rzeczywistość w jakiej przyszło żyć bohaterom. Poza tym atutem pozostają emocje, które wręcz krzyczą do czytelnika z każdej strony.

Zdecydowanie najsłabszym momentem powieści są rozterki uczuciowe głównej bohaterki. W porównaniu do pozostałej części "Jutra" owe fragmenty pozostawiają wiele do życzenia. Sprawiają wrażenia zbyt sztucznych i pisanych jakby na siłę. Choć wątek romantyczny zwykle stanowi atut powieści, w przypadku "Jutra" sprawa rysuje się wręcz odwrotnie. Nie wiem jak sytuacja rozwija się w dalszych częściach, ale osobiście uważam, że książka nie straciłaby na swej wartości gdyby go usunąć. Czytając rozmowę Ellie i Lee miałam wrażenie, że mam do czynienia z całkiem innymi postaciami. Postaciami, których nie znałam i których, prawdę mówiąc, wcale nie miałam ochoty poznawać.

Styl Johna Marsdena  mnie zachwycił. Dawno nie czytałam tak doskonale napisanej historii. "Jutro" czyta się szybko i, wbrew raczej poważniejszej tematyki, lekko. Autor z zadziwiającą wręcz lekkością porywa czytelnika do wykreowanego przez siebie świata - świata w którym wszelkie zasady przestają istnieć. "Jutro" to historia o miłości, sile przyjaźni, ale przede wszystkim o walce. Z niecierpliwością oczekuję momentu, w którym wraz z bohaterami powrócę do Piekła. Tych, którzy wciąż nie zdecydowali się na lekturę, zachęcam do zmiany decyzji. 

Za możliwość lektury dziękuję portalowi woblink