Co Kala obejrzała w lipcu? Czyli obiecana notka z krótkimi opiniami na temat obejrzanych filmów.
*
Rust and bones (pl. Z krwi i kości, 2012) -Ali (Matthias Schoenaerts) zostaje sam, ze swoim synem Samem (Armand Verdure), którego, mimo więzów krwi, ledwo zna. Bez dachu nad głową, grosza przy duszy, pracy i
pozbawiony przyjaciół, zatrzymuje się u swojej siostry (Corinne Masiero)
w Antibes, na południu Francji. Tam wszystko ulega zmianie na lepsze. Ali dostaje pracę ochroniarza w nocnym klubie. To właśnie tam, podczas jednej z awantur poznaje Stéphanie (Marion Cotillard). Dziewczyna trenuje
orki w Marineland, niestety, jeden z jej występów kończy się tragedią. Kiedy spotykają się ponownie, Stéphanie
przykuta jest do wózka inwalidzkiego: straciła nogi i złudzenia. O dziwo, to właśnie pozbawiona współczucia obecność Aliego staje się dla Stéphanie zbawienna. Kobieta
wraca do życia. A pod jej wpływem zmianie ulega także zachowanie Aliego.
Wiele słów padło już na temat tego filmu choć odnoszę dziwne wrażenie, że jest on popularny jedynie wśród prawdziwych fascynatów kina. W Polsce jego premiera przeszła jakoś niezauważalnie - nie wiem, może za sprawą kiepskiego tytułu ("Z krwi i kości" - no proszę Was...), a może dlatego, że zbiegła się w czasie z całą, tą oscarową gorączką. Bez względu na to co było powodem, szkoda, że tak się stało. Bo "Rust and bone" to jeden z najlepszych filmów jakie miałam okazje oglądać. Film, który ujmuje wizualnie i który przekazuje ważne prawdy życiowe. To jeden z tych obrazów o którym pamięta się jeszcze na długo po skończeniu seansu, głównie dzięki emocjonalnej stronie i fenomenalnej wręcz grze aktorskiej. Marion Cotillard przeszła samą siebie i trudno będzie jej teraz stworzyć równie przekonującą, żywą postać (scena w której tańczy na wózku, albo "trenuje" orkę przez szkło akwaryjne? Mistrzostwo!) , ja jednak trzymam za nią mocno kciuki. Kto jeszcze nie widział, natychmiast powinien nadrobić straty!
10/10
Intorelable cruelty (pl. Okrucieństwo nie do przyjęcia, 2003)Miles Massey (George Clooney) to jeden z najlepszych prawników, specjalizujących się w sprawach rozwodowych. Ma
wszystko - imponującą klientelę, niespotykanie wysoki procent wygranych
przez siebie spraw, szacunek środowiska prawniczego oraz sygnowany swoim
nazwiskiem żelazny kontrakt przedślubny. A
jednak brakuje mu prawdziwej życiowej satysfakcji..Marylin Rexroth (Catherine Zeta-Jones) wkrótce ma się stać ... byłą żoną klienta Masseya. Z pomocą prywatnego
detektywa udaje się jej nakryć męża in flagranti. A to może jej zapewnić
niezależność finansową, pod warunkiem, że sprawnie zostanie
poprowadzony rozwód. Plany te krzyżuje Miles Massey, jak zwykle
błyszczący na sali sądowej i niezwykle skuteczny. W efekcie Marylin nie
dostaje ani grosza z majątku byłego męża. Marylin nie daje za wygraną -
chce wyrównać rachunki, a częścią jej planu jest małżeństwo z potentatem
naftowym Howardem Doylem. Miles i jego twardo stąpający po ziemi
partner w interesach, nieświadomie brną ku bezpośredniej konfrontacji z
Marylin.
Lubię grę aktorską Catherine Zety-Jones i pana Clooney'a, ale w tej konkretnej "komedii romantycznej" raczej mnie do siebie nie przekonali. Fabuła, która wnosi pewien powiew świeżości w ten gatunek filmowy, może i nie jest schematyczna, ale za to do bólu przewidywalna(zwłaszcza gdy pewne opisy filmu zdradzają kluczowe fakty). Aktorzy może i grają poprawnie, ale nie zachwycają. Jak ktoś to trafnie ujął; film może i ogląda się przyjemnie, ale co z tego skoro obywa się bez fajerwerk, a końcówka przynosi z sobą rozczarowanie?Na nudny, piątkowy wieczór - tak. Ale nic poza tym.
5/10
A cinderella story. Once upon a song (pl. Kopciuszek w rytmie miłości, 2011) - 17-letnia Katie (Lucy Hale)
jest zabiegana, przepracowana i na dodatek żyje w strachu, że znowu
będzie musiała zmienić rodzinę zastępczą. Żeby tego uniknąć, bez
mrugnięcia okiem wykonuje polecenia macochy i przyrodniego rodzeństwa.
Utalentowaną wokalnie Katie szczególnie smuci fakt, że musi śpiewać w
chórku swojej mało uzdolnionej siostry przyrodniej, Bev Van Ravensway,
która stara się o kontrakt płytowy. Prezes Massive Records, Harvey
Morgan, szuka właśnie nowego, spektakularnego talentu, który ma zostać
złowiony na przedstawieniu w Departamencie Sztuki prestiżowej, prywatnej
szkoły
Kojarzycie taki film, będący luźną adaptacją Kopciuszka z Seleną Gomez w roli głównej? A taki, w którym główną rolę odgrywa Hilary Duff? Tak? To po tym filmie nie spodziewajcie się niczego nowego. Obejrzałyśmy go razem z siostrą z nudów żeby razem trochę się pośmiać.. I swojej roli sprawdził się bardzo dobrze. Tylko, że oprócz nowych twarzy i piosenek, ten tytuł nie reprezentuje sobą NIC nowego. "Kopciuszek w rytmie miłości" to taki miks wyżej wspomnianych dwóch filmów. Lucy Hale może i pokazała, że śpiewa równie, jeśli nie lepiej, niż panna Gomez, no i miło patrzyło się na nią bez Ezry u boku, ale to nie wystarczy by stworzyć niezły ilm.
5/10
Dzień kobiet (2012)- Życie Haliny (Katarzyna Kwiatkowska), pracownicy sieci handlowej "Motylek", samotnie
wychowującej córkę, zmienia się wraz z awansem na kierowniczkę sklepu.
Wyższe stanowisko oznacza przywileje i większe wynagrodzenie, ale
kobieta szybko przekona się, że cena, jaką przyjdzie jej zapłacić, jest
bardzo wysoka. Kiedy korporacja przekroczy wszystkie granice, Halina
rzuci jej wyzwanie, narażając się na brutalne konsekwencje. Właściciele
sieci handlowej nie cofną się przed niczym, aby ukryć swoje brzydkie
sekrety.
Mówcie co chcecie; że nudny, że naciągany, ale mnie w jakimś tam stopniu ujął. Bo ukazuje polską rzeczywistość w prawdziwym świetle. Bez sentymentów i jakichkolwiek zahamowań. Owszem, na tą biedną Halinkę zdecydowanie zwalono zbyt wiele problemów, ale ktoś trafnie powiedział, że być może to taka postać-symbol i takie właśnie było zamierzenie. No i można było znacznie bardziej nakreślić relację mata- córka, ale... Ale ważne jest to, że ten film, w przeciwieństwie do wielu innych, mówi o CZYMŚ. No i, że pani Kwiatkowska w moich oczach wreszcie wyszła z ramy kobiety Dody/Kazimiery Szczuki etc.
7/10
Nieulotne (2012)- Michał (Jakub Gierszał) i Karina (Magdalena Berus)
poznają się podczas wakacyjnych prac sezonowych w Hiszpanii. Ich
uczucie kwitnie w tle winobrań i słońca. Michał lubi nurkować i
realizuje pasję w pobliskich wodach. Pewnego dnia, zostaje jednak
przyłapany przez właściciela terenów prywatnych, na których nurkuje.
Agresja i impulsywne zachowania prowadzą do tragedii, ze skutkami której
chłopak nie może się pogodzić. Wraca do kraju, gdzie kiepsko radzi
sobie z codziennością...
To jeden z tych filmów, który mnie zawiódł i to nie dlatego, że był słaby, ale dlatego, że, najzwyczajniej w świecie, mógł być on dużo lepszy. Ta część, która rozgrywa się w słonecznej Hiszpanii przedstawią sobą dużo wyższy poziom. Młodość, namiętność, impulsywność... Wszystko to sprawia, ze obraz ogląda się z zaciekawieniem. Powrót do Polski okrada jednak film z tego co najlepsze. Pomocna nie jest też, może już nie tak zła, ale wciąż niewystarczająco dobra, gra Berus. Ostatecznie mojej oceny nie uratował, ani Kraków w tle, ani przekonująca gra Gierszała i Kulig. "Nieulotne" to po prostu przeciętne kino ze sporym, acz zmarnowanym potencjałem.
6/10
Side effects (pl. Panaceum, 2013) Emily (Rooney Mara) i Martin (Channing Tatum)
są młodzi, piękni i bogaci. Mają wielką posiadłość, własną łódź i
cieszą się wszelkim luksusem, który można kupić za pieniądze. Kiedy
Martin trafia do więzienia za przekręty finansowe, świat Emily rozpada
się na kawałki. Kobieta trafia pod opiekę psychiatry. Czeka w małym
mieszkanku na Manhattanie cztery długie lata na powrót ukochanego, lecz
pojawienie się Martina z powrotem w jej życiu niewiele pomaga. Chwytając
się rozpaczliwie ostatniej deski ratunku przed hospitalizacją, Emily
zgadza się zacząć zażywać nowe na rynku środki antydepresyjne, nie
zdając sobie sprawy, że w ten sposób zmieni na zawsze życie wszystkich
dookoła.
Obok "Rust and bone" to zdecydowanie mój lipcowy faworyt. Początek nie wskazuje na to z czym będziemy mieć do czynienia. Akcja rozwijana jest stopniowo, podobnie rzecz ma się z budowaniem napięcia; po to by pod koniec osiągnąć apogeum. Trudno powiedzieć mi coś więcej by nie zdradzić Wam fabuły, powiem więc tylko tyle; "Panaceum" to ciekawa, porywająca fabuła, zaskakujące zakończenie i gra aktorska na wysokim poziomie. O ile Channing Tatum prezentuje się po prostu poprawnie, o tyle Jude Law, że nie wspomnę już oCatherine Zetie-Jones (w przeciwieństwie do wyżej wspomnianego filmu) grają już bardzo dobrze. Wszystkich ich rozkłada ich jednak na łopatki Rooney Mara. Warte uwagi, naprawdę dobre kino.
8/10
8/10
*Opisy i plakaty pochodzą ze strony filmweb.pl
Wciąż czekam na Wasze pomysły i sugestie ;)
22 comments
George Clooney jest jednym z moich ulubionych aktorów, więc z chęcią obejrzę "Okrucieństwo nie do przyjęcia".
OdpowiedzUsuńJa, jak już wspomniałam, nie byłam zachwycona, ale skoro Clooney znajduje się w czołówce Twoich ulubionych aktorów to kto wie, może Tobie bardziej przypadnie do gustu ;)
UsuńJakoś ostatnio nie mam ochoty na oglądanie jakichkolwiek filmów. Zajęłam się oglądaniem seriali całymi sezonami.
OdpowiedzUsuńWakacje to IDEALNY czas na nadrabianie seriali. W te wakacje oglądnęłam już hurtem kilka sezonów, a nadal mam ochotę na więcej. Ale będę silna i się nie ugnę - nie zacznę następnego... Mam nadzieję ;P
UsuńŁooo! Twoja ocena zachęciła mnie do obejrzenia "Rust and bone", więc w najbliższym czasie na pewno to zrobię : )
OdpowiedzUsuńPozdrawiam, obserwuję i zapraszam do siebie.
http://naszksiazkowir.blogspot.com/
Ooo! Nawet nie wiesz jak się cieszę. Film jest naprawdę genialny i mam nadzieję, że Tobie też przypadnie do gustu ;)
UsuńOkrucieństwo nie do przyjęcia- widziałam, też bym oceniła jako średni, choć owszem zabawny. Rust and bone nie słyszałam o tym filmie, ale zapowiada się bardzo ciekawie :)
OdpowiedzUsuńW takim razie "Rust and bone" do nadrobienia koniecznie ;)
Usuń'Okrucieństwo nie do przyjęcia'' widziałam i oceniłabym tak jak ty (może 6/10 lub 5,5).
OdpowiedzUsuń''Rust and Bone'' może być ciekawe...
Pozdrawiam!
weronine-library.blogspot.com
Ja chyba trochę więcej po tym filmie oczekiwałam stąd to moje rozczarowanie i ocena.
UsuńA "Rust and bone" JEST ciekawe ;)
zachęciłaś mnie do obejrzenia Rust and bone :) nie słyszałam do tej pory o tym filmie
OdpowiedzUsuńSzkoda, że film przeszedł tak bez echa. Zdecydowanie warto ;)
UsuńWidziałam jedynie "Kopciuszek w rytmie miłości" i jakoś specjalnie nie chciałam go oglądać, ale obejrzałam ze względu na Lucy Hale, którą uwielbiam z serialu Pretty Little Liars. Wracać do niego raczej nie zamierzam. Za to chcę obejrzeć "Nieulotne" i "Panaceum". Nad innymi się zastanowię, choć nie mówię nie :)
OdpowiedzUsuń"Panaceum" jest świetne i dzięki fabule i dzięki aktorom. "Nieulotne " nieco mnie rozczarowało, ale warto samemu wyrobić sobie opinię.
UsuńTo teraz już wiem, jakich filmów unikać, a które warto obejrzeć. Dziękuję! :)
OdpowiedzUsuńAleż nie ma sprawy. Cała przyjemność po mojej stronie ;)
UsuńMam w planach "Panaceum", ale chyba muszę się zapoznać też z pierwszym tytułem. :)
OdpowiedzUsuńKopciuszek w rytmie miłości oglądałam, ale głównie ze względu na Lucy Hale, którą uwielbiam. Cały film był bardzo przeciętny. Jedyne co podbiło moje serce to głos głównej bohaterki. Ma talent :) Pozdrawiam, Livresland.blogspot.com :*
OdpowiedzUsuńCiekawe filmy :)
OdpowiedzUsuńJa wczoraj w tv obejrzałam nagrany przez tatę Joe Black. Super film.
Ostatnio nie ciągnie mnie do filmów i seriali przez co mam wielkie zaległości...
OdpowiedzUsuńFilm z 2010 roku z Jennifer Ainston "I tak to się robi" :)
OdpowiedzUsuńWiększości nie oglądałam - zresztą mało oglądam filmów :P
OdpowiedzUsuńPomimo tego, dziękuję za notkę :)
Zapraszam również do mnie:
http://zaczytana-iadala.blogspot.com/
Każdy Wasz komentarz witam z uśmiechem na ustach. Wszystkie niezmiennie stanowią dla mnie zresztą niewyczerpane źródło motywacji. Będę więc wdzięczna za każdy, nawet najmniejszy pozostawiony przez Was ślad i, w miarę możliwości, postaram się na niego odpowiedzieć.
Kala